Hoe verwoord je het levensverhaal van een overledene? Welke herinneringen deel je? Hoe beschrijf je het levensverhaal krachtig en boeiend? Hoe weten sprekers feilloos de juiste woorden te vinden en de overledene en zijn/haar drijfveren treffend te beschrijven? Vandaag was ik op bezoek bij oud-studiegenoot Greetje Brontsema om haar hierover om tips te vragen. Greetje weet als geen ander de juiste woorden te vinden om het levensverhaal voor te dragen. Zij spreekt met de nabestaanden en stelt hen vragen om vervolgens het levensverhaal op papier te zetten en tijdens de uitvaart voor te dragen. Maar als je dit nu zelf wilt doen? Waar begin je?

Greetje gaf een aantal tips:

• Gebruik je eigen woorden.
• Over de doden niets dan goeds maar maak het niet mooier/overdrijf niet. Juist de mindere ervaringen aan de overledene kunnen de nabestaanden doen glimlachen.
• Stel jezelf vragen zoals: Wat is je eerste herinnering aan de overledene? Wat is je mooiste herinnering aan de overledene? Welke woorden schieten als eerste te binnen als je aan de overledene denkt?
• Mocht de overledene aan een ziekte overleden zijn, zorg ervoor dat dit niet het hoofdonderwerp is.
• Verzamel alle gedachten op papier en breng er later structuur in aan door een “schema” te volgen. Je kunt hierbij denken aan een chronologische volgorde die je hanteert om het levensverhaal voor te dragen.

Het is erg mooi en persoonlijk om zelf te spreken tijdens de uitvaart van een dierbare dus dit moedig ik aan maar Greetje kan dit ook als geen ander: website Greetje Brontsema.