De onderstaande tekst is met goedkeuring van de nabestaanden geschreven.
47 jaar lang, 5 dagen in de week was hij te vinden op de voetbalvelden van zijn voetbalvereniging. Hij had en wilde geen “echte” functie in het bestuur. Hij zorgde ervoor dat altijd alles op orde was: de kleding, de ballen, de kleedkamers, de kantine. Kortom: alles wat je nodig hebt om te voetballen. Aan het einde van het voetbalseizoen nam hij de erbarmelijke klus op zich om alle tassen met voetbalkleding uit te zoeken. Waren ze nog compleet? Zo niet dan zat hij het team achter de broek aan om de verdwenen kleding of ballen weer tevoorschijn te toveren. Een ondankbare klus maar hij deed het, niet voor zichzelf maar voor de voetbalvereniging.
Op de dag van zijn overlijden moest besloten worden waar de afscheidsdienst plaats zou vinden. Voorzichtig werd door de zonen de kantine van de voetbalvereniging genoemd. Na een telefoontje aan de voorzitter kregen de zonen meteen een volmondig: ja, natuurlijk.
Wij brachten samen met de familie een bezoek aan de kantine. De familie wilde geen lange rijen met stoelen maar gewoon de tafels, die in de kantine stonden en hier en daar een extra statafel. Alles moest zo blijven zoals het was. Zo was hun vader immers ook geweest: no-nonsense, geen toeters en bellen. In allerijl werd het terras, dat aan de kantine grensde, afgebakend. De rouwkaart stond namelijk ook op de facebook-site van de voetbalvereniging en de reacties waren niet meer te tellen dus het was gissen hoeveel mensen er zouden komen.
Op de dag van de uitvaart puilde de kantine uit. Van het terras werd dankbaar gebruikt gemaakt en de aanwezigen stonden met een biertje in hun hand te luisteren naar de prachtige woorden van de zonen en naar de troostende en eervolle woorden van de voorzitter. Precies zoals de familie het gewild had. Toch werden ze verrast want bij het naar buiten dragen van hun vader stonden tientallen voetballers trots in hun trainingspak in een lange haag te applaudisseren. Een applaus als dank en respect voor wie hij was en wat hij deed.
