Natasja schrijft elk kwartaal een column over haar werkzaamheden als uitvaartbegeleider in Maggs Magazine. Lees hier haar column uit Maggs Magazine Winter 2020/2021.
Een laatste sigaret…
Het was dat het niet kon, maar wat hem betrof mochten ze hem na zijn dood in de kliko aan de kant van de weg zetten. Voor een man die voor volk en vaderland had gestreden, was dat wel heel erg bescheiden. Hij had zijn strepen dik verdiend, een indrukwekkende lijst aan titels achter zijn naam staan. Maar dat leven had hem wel getekend en van hem niet altijd het gemakkelijkste mens gemaakt, vertelde zijn zoon. Toch was hij op zijn manier een zorgzame vader geweest, had hij er snel aan toegevoegd. Een man die wist wat hij wilde.
Op weg naar de kleine huiskamer, waar het ondanks de sobere, praktische inrichting en het hoog-laag ziekenhuisbed toch aangenaam knus en warm toeven was, hoorde ik hem hoesten. Het verklaarde de volle asbak op het tafeltje naast het houten bistrostoeltje bij de voordeur.
Zijn gezin zat aan tafel, klaar om het afscheid door te nemen. Net als de vader een kordate, hardwerkende familie van weinig woorden. Zo zou ook het afscheid worden: eenvoudig maar liefdevol, precies volgens zijn richtlijnen. Zoals hij ook zijn dood had geregeld. Want het roken had na al die jaren zijn tol geëist. Om de heftige pijn die hij leed enigszins draaglijk te maken, zouden ingrijpende chirurgische ingrepen nodig zijn. Daar voelde hij niets voor; met zijn 80 jaren vond hij het zo wel mooi geweest. Dankbaar dat in Nederland euthanasie tot de mogelijkheden behoort, maakte hij daar graag gebruik van. De vraag was nu alleen nog: wanneer?
Alle ogen waren op de vader gericht. Zijn vrouw pakte zijn hand vast. Hij drukte zijn lippen even op haar vingers, zijn blik werd zacht toen hij zei dat hij een goed leven had gehad waarvoor hij haar heel dankbaar was. Een intiem moment dat maar even duurde, maar een eeuwigheid leek. Misschien wel omdat die breekbaarheid altijd ongemakkelijk had gevoeld. Daarna kwam hij kort en krachtig met het antwoord: ‘Nog één sigaret en dan ben ik eraan toe. Maar voor deze keer wil ik hem wel binnen roken.’
