Het nieuws is er vol van: de concurrentie in de uitvaartbranche is pittig en uitvaarten kunnen goedkoper. Zie hieronder het desbetreffende artikel in De Telegraaf van vandaag.

Dit doet mij terugdenken aan een intieme “budgetuitvaart” afgelopen jaar. De telefoon ging en enigszins aarzelend werden vragen gesteld over de kosten van een uitvaart. Al pratende en vragen stellend kwamen we erachter dat het ging om de uitvaart van moeder, die op het moment van bellen terminaal was. Ze had een liefdevol leven gehad, ze was 86 jaar oud, ze had 2 getrouwde kinderen, 1 kleindochter en nog 1 zusje, dat 4 jaar jonger was, 82 jaar. De overige liefhebbende vrienden en familieleden waren haar inmiddels ontvallen. Het ging dus om een uitvaart met een afscheid voor 6 nabestaanden. Het liefst wilden de nabestaanden een samenzijn hebben in haar geliefde kamer in het bejaardentehuis. Daarna wilden zij haar naar het crematorium brengen, maar daar wilden zij geen koffie met cake. Ter kennisgeving zou er een aantal kaarten verstuurd worden nadat moeder was gecremeerd.
Kortom, de nabestaanden hadden duidelijk in beeld hoe zij afscheid wilden nemen van moeder en daarnaast gaven ze aan dat hun budget niet zo groot was. We praatten verder en zo vertelden de nabestaanden dat moeder dol was op haken. Kilometers wol waren door haar handen gegaan. Zou het dan niet een idee zijn om moeder op een draagbaar op te baren en haar toe te dekken onder een eigengemaakte sprei in plaats van in een kist?
Ter verduidelijking: een draagbaar is goedkoper dan een kist. Sinds 1991 mogen overledenen begraven en gecremeerd worden op een draagbaar, mits het lichaam volledig bedekt is met een natuurlijk materiaal.
En zo geschiedde. Een bevriende timmerman maakte de draagbaar waarop moeder werd opgebaard in haar eigen kamer. In de sprei werden tientallen plukjes gipskruid gestoken. Het afscheid vond plaats in haar kamer met haar geliefde zus, dochters, schoonzonen en kleindochter, zonder ons. Zij spraken herinneringen uit, bekeken foto’s en lazen aan elkaar gedichten voor. Wij kwamen volgens afspraak om 11.00 uur. Samen droegen we moeder door de erehaag van medebewoners en verzorgers naar de rouwauto, waarna we naar het crematorium vertrokken. Hier vond een zogenoemde technische crematie plaats.
Ter verduidelijking: bij een technische crematie wordt de overledene direct naar de crematieruimte gebracht. Er wordt geen gebruik gemaakt van de aula of van koffie en thee. Hierdoor kan de prijs laag blijven.
Persoonlijk heb ik bovenstaande uitvaart als zeer intiem, liefdevol en waardig ervaren. Vaak speelt geld een ondergeschikte rol bij een uitvaart, of nabestaanden vinden het “gênant” om naar de kosten te vragen. Maar ook voor een gering budget kan er waardig afscheid genomen worden. Hierbij helpt het vooral als u van tevoren uw wensen heeft vastgelegd.
Overzicht van de kosten van bovengenoemde uitvaart exclusief de rouwkaart (deze was door de familie zelf gemaakt en verstuurd):